Πόνος στο γόνατο: αιτίες και θεραπεία της παθολογίας

Άτομα όλων των ηλικιών και διαφορετικών τρόπων ζωής μπορούν να παραπονεθούν για πόνο στις αρθρώσεις του γόνατος ενώ περπατούν, αν και αυτό το σύμπτωμα είναι πιο συχνό στους ηλικιωμένους και τους επαγγελματίες αθλητές. Οι αιτίες του πόνου στην άρθρωση του γόνατος περιλαμβάνουν τόσο μικρούς τραυματισμούς όσο και σοβαρές ασθένειες. Οι υγιείς άνθρωποι, κατά κανόνα, δεν αισθάνονται οδυνηρές αισθήσεις κατά τη μετακίνηση, η εμφάνισή τους μπορεί να προκαλείται από καθημερινή φθορά στις αρθρώσεις, υπερβολική σωματική άσκηση ή τραυματισμό. Σε αυτήν την περίπτωση, η εμφάνιση δυσφορίας και μειωμένης κινητικότητας μπορεί να γίνει αισθητή κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων, αναψυχής, οικιακών εργασιών ή εργασιών.

Πόνος στο γόνατο

Πόνος στο γόνατο: αιτίες

Πόνος στο γόνατο μπορεί να συμβεί εάν έχετε τις ακόλουθες καταστάσεις:

  • Οστεοαρθρίτιδα του γόνατος (γοναρθρόζη)
  • Βλάβη στο menisci (μηνισκοπάθεια)
  • Αρθρίτιδα (φλεγμονή των αρθρώσεων)
  • Οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου (coxarthrosis)
  • Κυκλοφοριακές διαταραχές της άρθρωσης του γόνατος.
  • Φλεγμονή των μπλοκάρει (περιαρθρίτιδα του «σάκου του κοράκι»).

Πόνος στην άρθρωση του γόνατος με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος

Η γοναρθρόπτωση αντιπροσωπεύει το 30 έως 40% του πόνου στην άρθρωση του γόνατος. Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος διαγιγνώσκεται συχνότερα σε άτομα άνω των 40-45 ετών. Η παθολογική διαδικασία μπορεί να αναπτυχθεί σε μία ή και στις δύο αρθρώσεις του γόνατος. Αρχικά, η ένταση του πόνου είναι χαμηλή, η εμφάνιση δυσφορίας παρατηρείται μόνο μετά από μακρύ περίπατο. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, παρατηρείται έντονος πόνος στην άρθρωση του γόνατος, η οποία διαταράσσει ένα άτομο όταν περπατά, ακόμη και για μικρές αποστάσεις.

Γίνεται δύσκολο για τον ασθενή να σηκωθεί από την καρέκλα, να σηκωθεί από τους γοφούς του, να κατεβεί και να ανεβεί τις σκάλες. Ένα πονόλαιμο δεν τον ενοχλεί το βράδυ σε ηρεμία, εκτός εάν το γόνατο είναι υπερβολικά αγχωμένο την προηγούμενη μέρα.

Στα επόμενα στάδια της οστεοαρθρίτιδας του γόνατος, ο πόνος συμπληρώνεται από κρίση στο γόνατο (όταν περπατάτε) και παραμόρφωση των αρθρώσεωνΑυτή η συμπτωματολογία γίνεται πιο έντονη κάθε χρόνο.

Πόνος στην άρθρωση του γόνατος με μηνισκοπάθεια

Εκτός από τη γοναρθρωση, η μηνισκοπάθεια (βλάβη στους μηνίσκους) είναι επίσης μια κοινή αιτία πόνου στο γόνατο (έως και 40% των περιπτώσεων).

Οι μύνοι του γόνατος μπορούν να υποστούν βλάβη σε οποιαδήποτε ηλικία και είναι εξίσου συχνές σε γυναίκες και άνδρες. Παρατηρείται κυρίως βλάβη στην άρθρωση του γόνατος.

Η εμμηνοπαθητική μπορεί να εντοπιστεί στον τραυματισμό, αλλά συχνά εμφανίζεται σε μια επίπεδη περιοχή. Σε αντίθεση με την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, ένα χαρακτηριστικό των τραυματισμών του μηνίσκου στο γόνατο είναι μια ταχεία και συχνά μάλλον απροσδόκητη ανάπτυξη, η οποία προκαλείται από ανεπιτυχή κίνηση κατά το τρέξιμο, το περπάτημα, το άλμα, το σκι κ. λπ.

Ο τραυματισμός συνοδεύεται από κρίση στο γόνατο, οξεία αίσθηση πόνου στην άρθρωση του γόνατος, η ένταση της οποίας είναι τόσο υψηλή που το θύμα δεν μπορεί να κινηθεί. Μετά από μια ελαφρά μείωση του οξέος πόνου, ο οποίος εμφανίζεται συνήθως μετά από 10-15 λεπτά, αποκαθίσταται η ικανότητα του ασθενούς να κινείται. Ωστόσο, την επόμενη μέρα ή μια μέρα, το σύνδρομο πόνου εντείνεται και πάλι, το γόνατο πρήζεται πολύ. Σε αυτό το στάδιο, η κλινική εικόνα της μηνισκοπάθειας συμπληρώνεται από το χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός τσιμπήματος μηνίσκου - μια διάτρηση στο γόνατο όταν περπατάτε, μια αίσθηση «σφυρηλατημένου νυχιού» στο γόνατο ή πιθανό κάταγμα του γόνατος κατά το περπάτημα.

Η οξεία φάση της ασθένειας διαρκεί συνήθως δύο έως τρεις εβδομάδες, μετά τις οποίες ο ασθενής ανακουφίζεται. Χωρίς κατάλληλη θεραπεία, η ασθένεια γίνεται χρόνια. Οι επίπονες αισθήσεις υποχωρούν, και τότε όλες οι περιστάσεις (βαριά φορτία, καταλήψεις, ανεπιτυχείς ξαφνικές κινήσεις) προκαλούν την επανεμφάνισή τους.

Σε αντίθεση με την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, η εμμηνοπάθεια σπάνια συνοδεύεται από παραμόρφωση των οστών της άρθρωσης του γόνατος, η οποία μπορεί να συμβεί μόνο με την ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας γόνατος σε συνδυασμό με βλάβη του μηνίσκου.

Πόνος στο γόνατο της αρθρίτιδας

Ο πόνος στο γόνατο σχετίζεται με αρθρίτιδα στο 5-10% των περιπτώσεων. Αυτή η ασθένεια είναι χαρακτηριστική για άτομα κάθε ηλικίας, αλλά τις περισσότερες φορές αρχίζει να αναπτύσσεται στην εφηβεία. Η φλεγμονώδης διαδικασία στην αρθρίτιδα μπορεί να βρεθεί στο ένα ή και στα δύο γόνατα.

Η ήττα των αρθρώσεων του γόνατος μπορεί να προκληθεί όχι μόνο από οστεοαρθρίτιδα και μηνισκοπάθεια, αλλά και από έναν από τους τύπους αρθρίτιδας που είναι ρευματοειδής, αντιδραστική και ψωριασική αρθρίτιδα. Επιπλέον, ασθένειες όπως ουρική αρθρίτιδα, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα και ρευματοειδής αρθρίτιδα αναφέρονται επίσης ως αρθρίτιδα.

Η αρθριτική φλεγμονή της άρθρωσης του γόνατος χαρακτηρίζεται από ταχεία έναρξη (σε 1-3 ημέρες), η οποία συνοδεύεται από σημαντική διόγκωση και πρήξιμο του γόνατος και αυξημένο πόνο στην προσβεβλημένη άρθρωση τη νύχτα. Η σοβαρότητα του πόνου στην αρθρίτιδα μπορεί να είναι ισχυρότερη κατά την ηρεμία από ό, τι κατά τη διάρκεια της κίνησης, η οποία διακρίνει την ασθένεια από την οστεοαρθρίτιδα και την μηνισκοπάθεια, που έχουν παρόμοιο σύμπτωμα - πόνο στην άρθρωση του γόνατος. Η θεραπεία με αντιφλεγμονώδη φάρμακα για την αρθρίτιδα μπορεί να μειώσει τον πόνο και να μειώσει τη φλεγμονή.

Πόνος στην άρθρωση του γόνατος με συνάρθρωση

Η συν-αρθρίτιδα (οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου) επηρεάζει το 3 έως 7% των ανθρώπων που βλέπουν έναν γιατρό για πόνο στην άρθρωση του γόνατος. Η ασθένεια εκδηλώνεται στο γεγονός ότι ένας ασθενής με συνάρθρωση, παρά τη διατήρηση της κινητικότητας του γόνατος και την έλλειψη δυσκολίας με την ανώδυνη κάμψη και επέκτασή του, έχει δυσκολία να απλώσει τα πόδια του στο πλάι, γυρίζοντας τα πόδια του «μακριά» από το ισχίο. "

Πόνος στην άρθρωση του γόνατος με κακή κυκλοφορία του αίματος

Ο αγγειακός πόνος στο γόνατο σε συνδυασμό με μειωμένη ροή αίματος αποτελεί το 5 έως 10% των επισκέψεων στο γιατρό για προβλήματα στο γόνατο.

Η επιδείνωση της κυκλοφορίας του αίματος στις αρθρώσεις του γόνατος, συνοδευόμενη από πόνο, είναι γνωστή σε πολλούς. Κατά κανόνα, αυτές οι δυσάρεστες αισθήσεις εμφανίζονται για πρώτη φορά στην εφηβεία, καθώς ο ρυθμός αγγειακής ανάπτυξης κατά τη διάρκεια της ενεργού ανάπτυξης ενός παιδιού είναι μερικές φορές πολύ πιο αργός από εκείνος της ανάπτυξης των οστών.

Σε περίπτωση που εμφανιστεί αγγειακός πόνος, πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για να εμφανιστεί καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής σας. Ωστόσο, ο βαθμός έντασης τους μειώνεται συχνότερα μετά από 19-20 χρόνια.

Ο πόνος των αγγειακών παθήσεων είναι συνήθως συμμετρικός. Η. Η έκφρασή τους στο αριστερό και το δεξί γόνατο είναι η ίδια. Η εμφάνιση του συνδρόμου πόνου σχετίζεται με αλλαγή του καιρού, αλλαγή θερμοκρασίας αέρα, κρυολογήματα και σωματική άσκηση. Για τη θεραπεία αυτού του πόνου, χρησιμοποιούνται αλοιφές θέρμανσης, μασάζ, αυτο-μασάζ (έντονο τρίψιμο στα γόνατα), καθώς και αγγειοδιασταλτικά φάρμακα. Δεν απαιτείται ειδική θεραπεία για αυτές τις καταστάσεις.

Πόνος στο γόνατο από φλεγμονή των μπλοκάρει

Περίπου το 10-15% του πόνου στο γόνατο σχετίζεται με φλεγμονή των κορδονιών (περιαρθρίτιδα του κοράκι). Τις περισσότερες φορές αυτή η παθολογία εμφανίζεται στο θηλυκό μισό, κυρίως μετά από 40 χρόνια. Το σύνδρομο πόνου εμφανίζεται όταν ανεβαίνετε σκάλες και όταν μεταφέρετε βάρη. Το ήσυχο περπάτημα σε μια επίπεδη επιφάνεια με φλεγμονή των αρθρώσεων του γόνατος συνοδεύεται εξαιρετικά σπάνια από πόνο.

Ο πόνος που προκαλείται από την περιαρθρίτιδα δεν εκτείνεται σε ολόκληρο το γόνατο, αλλά εντοπίζεται μόνο στις εσωτερικές επιφάνειες των γόνατων, 3-5 cm κάτω από το σημείο επαφής των γόνατων όταν αυτά ενώνονται. Σε αντίθεση με την αρθρίτιδα, την οστεοαρθρίτιδα και τη μηνισκοπάθεια, η περιαρθρίτιδα του "σάκου χήνας" δεν σχετίζεται με περιορισμό της κινητικότητας του γόνατος. Η κάμψη και η επέκταση του γόνατος δεν διαταράσσεται και δεν υπάρχουν παραμορφώσεις και οίδημα του γόνατος .

Πόνος στο γόνατο

Οι κύριοι στόχοι της θεραπείας του πόνου στην άρθρωση του γόνατος, οι οποίοι καθορίζονται από τους γιατρούς της κλινικής θεραπείας, είναι:

  • Εξαλείψτε το πρήξιμο.
  • ανακουφίστε τον ασθενή από δυσάρεστες αισθήσεις.
  • αποκαταστήστε τη λειτουργία της άρθρωσης του γόνατος.
  • αποτρέψτε νέες επιθέσεις.

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και αναλγητικά χρησιμοποιούνται για ανακούφιση από τον πόνο. Η χρήση αλοιφών θέρμανσης και αποσπούν την προσοχή, καθώς και την ενίσχυση των φαρμάκων, είναι αποτελεσματική.

Στο στάδιο της ύφεσης, στους ασθενείς συνταγογραφούνται τεχνικές φυσικοθεραπείας, μασάζ και θεραπευτικές ασκήσεις.

Εάν η συντηρητική θεραπεία είναι αναποτελεσματική, οι ειδικοί εξετάζουν τη σκοπιμότητα της χειρουργικής θεραπείας αφού σταθμίσουν όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα.

Επιπλέον, υπάρχουν ορισμένα παραδοσιακά φάρμακα που βοηθούν στην ανακούφιση του πόνου, αλλά η χρήση τους πρέπει πρώτα να συζητηθεί με ειδικούς που θα παρακολουθούν την πορεία της θεραπείας με στόχο την εξάλειψη του πόνου στην άρθρωση του γόνατος. Ο τρόπος αντιμετώπισης αυτής της παθολογίας πρέπει να αποφασίζεται μόνο από έναν έμπειρο, ιδιαίτερα καταρτισμένο γιατρό που είναι εξοικειωμένος με τα αποτελέσματα της έρευνας του ασθενούς, τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά του σώματός του και πολλές άλλες σημαντικές αποχρώσεις.